Szlak fliszowy to moim zdaniem najlepsze, co Kraj Basków ma do zaoferowania turystom. Ten krajobraz jest tak niesamowity, że aż dziwne, że aż dziwię się, czemu George Lucas nie stworzył tu plenerów dla jakiejś planety w serii Star Wars. To niedopatrzenie postanowili wykorzystać twórcy Gry o Tron. Flisz z baskijskiego wybrzeża wraz z San Juan de Gaztelugatxe stał się plenerem dla Smoczej Skały, siedziby serialowego rodu Targaryenów. Każdy, kto oglądał serial, zapewne zgodzi się, że Smocza Skała był jednym z najatrakcyjniejszych plenerów tego serialu. W kraju Basków te fliszowe krajobrazy można zobaczyć na żywo. I na mnie zrobiły wyjątkowe wrażenie. Siłą fliszowego wybrzeża jest oryginalność tego krajobrazu. Przynajmniej ja nic w życiu nie widziałem choć trochę podobnego do tego baskijskiego fliszu.
Geopark Wybrzeża Baskijskiego
Na obszarze pomiędzy dwoma miasteczkami Zumaia i Mutriku znajduje się Geopark Wybrzeża Baskijskiego (po angielsku Basque Coast Geopark). Zajmuje 23 kilometry wybrzeża nad Zatoką Biskajską. Geopark zajmuje trochę górzystych terenów w głąb lądu, które wznoszą się na wysokość ponad 700 m n.p.m. Na terenie geoparku znajdują się dwa charakterystyczne typy krajobrazu. Wzdłuż wybrzeża znajdują się klify zbudowane z fliszu – i właśnie na tej części parku skupiliśmy nasze zwiedzanie. W głębi lądu można z kolei napawać się krasowym krajobrazem wśród zbudowanych z wapieni wzgórz. W ogóle te porośnięte trawą wzgórza są bardzo ciekawe, tworzą urokliwe sielskie krajobrazy. Są też tam ciekawe szlaki piesze. Niemniej jednak my nie mieliśmy okazji zwiedzić tej części geoparku, poza widokami zza szyb samochodu.
Szlak fliszowy Zumaia – Deba
My skupiliśmy się na zwiedzaniu szlaku fliszowego. A co to jest w ogóle ten flisz? To taka charakterystyczna formacja geologiczna, złożona z naprzemiennie ułożonych warstw różnych skał. Najczęściej flisz powstaje w okolicy morskiego wybrzeża, choć zdarza się i w jeziorach. W przypadku wybrzeża baskijskiego flisz składa się z warstw piaskowca i mułowca. Warstwy te były nakładane na siebie poziomo, natomiast później w wyniku ruchów tektonicznych zostały przechylone do ustawienia pionowego. Natura to jednak potrafi stworzyć prawdziwe cuda 😉
Szlak fliszowy wiedzie trasą około 15 kilometrów pomiędzy miasteczkami Zumaia i Deba. Żeby było jasne: my nie przeszliśmy tego szlaku. Szlak fliszowy jest dość wymagający. Wije się to w górę, to w dół. Tutaj załączam link do broszury z mapą Geoparku Wybrzeża Baskijskiego, gdzie jest zaznaczony szlak fliszowy. Szlak na mapie jest zaznaczony kropkowaną na czerwono linią, łączącą Zumaia i Deba. Szlak w paru momentach zahacza o klify, natomiast przez sporą jego część wiedzie w pewnej odległości od wybrzeża. W każdym razie przejście szlaku fliszowego wymaga sporego wysiłku i na pewno byłoby trudne (no dobra, niemożliwe 😉 ) z naszymi dzieciakami.
Szlak fliszowy: punkty widokowe
Na szczęście w pobliże kilku najlepszych punktów widokowych można dostać się samochodem. Przy tej okazji warto podkreślić najważniejszą zasadę zwiedzania szlaku fliszowego, czyli to, że należy zapoznać się z tabelą pływów. Odległość czasowa pomiędzy przypływem i odpływem to około 6 godzin i 10 minut. Oczywiście najlepiej oglądać flisz w trakcie odpływu. W trakcie przypływu woda morska przykrywa cześć fliszu.
Zdecydowanie najlepszym miejscem na szlaku fliszowym jest plaża Itzurun w Zumaia. Jednocześnie ten punkt widokowy jest najłatwiej dostępnym miejscem, bo leży praktycznie w samym miasteczku. Dodatkowo oglądaliśmy też flisz z punktu Elorriaga oraz z punktu widokowego koło Deba.
Plaża Itzurun w Zumaia
Słuchajcie, otoczenie tej plaży to prawdziwy kosmos. Dla mnie to jedno z najpiękniejszych miejsc, jakie w ogóle widziałem w życiu. Na plaży Itzurun flisz występuje w kilku różnych postaciach. Jest tu zatem przybrzeżny flisz znajdujący się tuż nad taflą morza. Ten fragment wygląda niczym tarcza Jowisza. Jest też flisz na klifach wokół. Przy czym flisz po prawej stronie plaży jest ułożony prostopadle względem linii brzegowej. Z kolei flisz na klifie po lewej stronie plaży jest ułożony równolegle względem linii brzegowej. Dodatkowo, po lewej stronie są też wydrążone w klifie jaskinie. W którym miejscu człowiek nie stanie, to widok zapiera dech w piersiach. Dodatkowo, to wszystko wygląda jeszcze inaczej ze szczytu klifu. Widać stojący tuż nad urwiskiem klifu kościół San Telmo. Dalej, za kościołem, widać pofalowane zielone pola… Plaża Itzurun to bajkowe miejsce.
Elorriaga
Mniej więcej po środku szlaku fliszowego znajduje się punkt Elorriaga. Elorriaga to punkt, który znajduje się w szczerym polu. Można tam dojechać samochodem i zatrzymać się na parkingu. Wokół parkingu było bardzo wesoło: biwakowało tam kilka kamperów. W odległości około pół kilometra od parkingu znajduje się taras widokowy. Z tarasu roztacza się panoramiczny widok na okoliczny fliszowy klif. My zdecydowaliśmy się kontynuować drogę ścieżką, która prowadzi w dół w kierunku plaży. Nie zeszliśmy na samą plażę, ale mniej więcej w środku drogi do plaży roztoczył się kolejny panoramiczny widok na nadmorski flisz. Z Elorriaga na flisz patrzymy ze znacznie większej odległości niż na plaży Itzurun. Dlatego warto tu przyjechać, bo widoki są po prostu inne, a też bardzo ciekawe.
Punkt widokowy koło Deba
Sama Deba to niezbyt urokliwe miasteczko, a już szczególnie na tle innych baskijskich miasteczek. Niemniej w pobliżu Deba znajduje się kolejny punkt widokowy, łatwo dostępny, jeśli ktoś ma samochód. Tuż przy szosie wiodącej wzdłuż linii brzegowej znajduje się niewielki parking. Widok jest nieco podobny do tego z Elorriaga, choć trzeba przyznać, że jednak nieco mniej spektakularny.
Wspaniale było zobaczyć te niesamowite i przepiękne fliszowe krajobrazy. Choć znowu jest pretekst, żeby tu wrócić. W końcu wypadałoby przejść cały szlak fliszowy na piechotę 🙂 Dodam na koniec, że flisz można oglądać jeszcze z innej perspektywy, a mianowicie z łodzi. Można sobie wykupić taki rejs. Choć moim zdaniem jednak najlepiej po prostu przejść cały szlak na własnych nogach.
